Ik kende al een paar verhalen, een paar malle sprookjes. Maar het raakte mij niet echt. Totdat ik samen met Jan Hoek in T Mosterdzaadje te Santpoort-Noord bij het graf van Godfried Bomans stond. Daar ontstond het.. de prikkel, de noodzaak een voorstelling te maken.

Vandaar deze foto van mij blij bij zijn graf.

Ik geef toe, de raarste selfie die ik ooit maakte, maar beter heb ik nog niet.

Mensen vragen mij: Waarom Godfried Bomans?
Ik zeg: zijn stem, timing en ingehouden plezier, die klinken mij nog steeds als een feest in de oren.
Net als zijn aanstekelijke en verrassende lichte toon.

Godfried Bomans noemde het zelf: “scherts en jokkernij”.

Maar voor wie die media erfenis van zijn opnames niet kent laat ik graag zijn rijke fantasievolle keuze aan woorden, zelf het verhaal vertellen. En dat doe ik als verhalenverteller graag.
Het verhaal, zijn verhalen en sprookjes met zeer veel plezier doorvertellen. En zo ik ontdekte de schoonheid en speelzigheid van meneer Bomans, geraakt door die scherts en jokkerij en zijn zoektocht naar god en wat de dood is, en kan dat zonder te sterven.