Jankobus Seunnenga, poëet en droogkloot, onnavolgbaar stuiterend tussen ernst en luim

https://www.youtube.com/watch?v=7POiBvB93qQ
https://www.youtube.com/watch?v=xPZ3EBoSrK0

‘Poëet & Droogkloot, onnavolgbaar stuiterend tussen ernst en luim’
‘Slijp Steen’ – Jankobus Seunnenga

Jankobus Seunnenga, winnaar van de Ina Dammanprijs 2022, heeft op zijn nieuwste dichtbundel (met CD) ‘Slijp Steen’ prachtige, eigen geschreven poëtische teksten op muziek gezet. Hierbij kreeg hij de hulp van Dick Vestdijk (viool, gitaar en zang) en Sjoukje Bloem (zang). Ondanks de soms introspectieve toon is de humor nooit ver weg. ‘Slijp Steen’ gaat over de tijd nemen voor zaken, in tegenstelling tot de tijdgeest. Of het nu gaat over een jeugdherinnering aan moeders borsten, drie flessen die naast elkaar staan of achter elkaar, of het letterlijk verliezen van de grond onder je voeten doordat je nergens meer thuishoort. De optredens voor de nieuwe CD ‘Slijp Steen’ hebben een intieme sfeer waarbij naast mooie poëtische liedjes opeens weer een absurd en knotsgek lied langskomt dat alles weer weet te relativeren. Zoals het Friesch Dagblad eerder schreef: ‘Seunnenga blijft zowel live als op CD onnavolgbaar stuiteren tussen ernst en luim’.
Op 1 januari 2019 werd Jankobus Seunnenga, na een tip van dichter des Vaderlands Tsead Bruinja, benoemt tot Streekdichter van de gemeente Noardeast-Fryslân. Sinds dat Jankobus Seunnenga in 2009 solo is gegaan, heeft hij een aantal prachtige en door de pers zeer goed ontvangen cd’s gemaakt. Deze Friese oerpunker verwierf bekendheid met de band Kobus gaat naar Appelscha, door muziekkrant OOR betiteld als de beste punkband die Nederland ooit heeft gehad, en het A.D.H.D.-country- & folkduo Pigmeat.

Tijdens de Finale Frysk Sjongfestival Liet 2023 won hij de Gryt van Duinen Tekstpriis voor het nummer ‘Een lied waarut bliekt dat suwel meens as dier graach naar Dokkum riedt, toch?!’

In 2009 verscheen zijn eerste solo-cd. Zijn albums kregen zeer lovende recensies, waarbij termen vielen als ‘Woordkunstenaar’ en ‘Poëet & droogkloot’. En zoals Het Dagblad van het Noorden al eens schreef n.a.v. een optreden: ‘In Seunnenga valt een Drs. P.-achtige klasse te ontwaren, gebaseerd op een droogkomische presentatie van ontroerend-absurdistische liedjes’.

De pers over de dichtbundel (met cd) ‘Slijp Steen’ (2022):
New Folk Sounds: De verpakking is opnieuw goed verzorgd. De cd en de bundel zitten in een kartonnen omhulsel. Het geheel wordt door een stalen knijpertje bijeengehouden. Een fraaie uitgave. Als er weer vier jaar nodig om een uitgave van vergelijkbare kwaliteit te produceren, dan wil ik best zo lang wachten.
Lust For Life Magazine: Dit is muziek op het snijvlak van folk en kleinkunst, gebracht door een man die zeker tot de meest oorspronkelijke talenten van de Friese muziekwereld gerekend mag worden. ****
Friesch Dagblad: Fraaie, verstilde minstreelachtige schetsen, waarbij Seunnenga het ook niet kan laten de hofnar uit te hangen. Met een lied over verstikkende liefde (Teresa weet het beter) of een kolderieke uiteenzetting over of de flessen olijfolie, natuurazijn en gembersaus in de vensterbank nu achter elkaar of naast elkaar staan.
Festivalinfo.nl: Wanneer Seunnenga voor het eerst te horen is blijkt de instrumentale opener helemaal niet zo´n gekke zet. Al eerder concludeerden we dat de liedjes van Seunnenga als muziek uit lang vervlogen tijden klinkt en door die opener zit je meteen in die sfeer. Op het spannende ´Zweef Maar Mee…´ valt op hoe goed de tekst en muziek bij elkaar passen. Daarnaast klinkt de geluidsmix van Seunnenga en Joop van der Linden mooi helder. Hierdoor klinkt het nergens gedateerd.
Naast poëet staat Seunnenga ook bekend als droogkloot en dat horen we terug op het olijke ‘Achter Elkaar & Naast Elkaar’. Het zorgt net als met het speelse ‘Teresa Weet het Beter’ voor een goed contrast met bijvoorbeeld het bijzonder mooie ‘Verloren Grond (Dawan)’, het treffende ‘Gadeslaan’ en het romantische ‘Ze Fluisterde’.
Na het beluisteren van Slijp Steen kunnen we niet anders concluderen dan dat Seunnenga met gemak op eigen benen kan staan. Slijp Steen is het beste werk wat we tot nu toe van deze troubadour hebben gehoord.

BIJLAGEN (2):

–       INA DAMMANPRIJS 2022
–       DE PERS OVER JANKOBUS ZIJN SOLO-CD’S

Ina Dammanprijs 2022 toegekend aan Jankobus Seunnenga
Het bestuur van de Vestdijkkring heeft de Ina Dammanprijs 2022 toegekend aan dichter, zanger en songwriter Jankobus Seunnenga voor zijn vertolking van de gedichten van Simon Vestdijk (1898-1971).
Jankobus Seunnenga verdiept zich in Vestdijks gedichten, zet ze op toon en vertolkt ze op een indringende manier waardoor ze voor een breed publiek toegankelijk worden gemaakt.  Ook zijn ze vastgelegd op de CD’s “Fabels met kleurkrijt”, “Voor het land” en “Uit angst voor de holheid`’.
De Ina Dammanprijs, die dit jaar voor de 12e keer wordt uitgereikt, bestaat sinds het jaar 2000 en is de opvolger van de Vestdijk scriptieprijs, een bekroning voor de beste studies over Vestdijk of voor goede vertalingen van zijn werk.
Sinds enige tijd is het een onderscheiding voor het leveren van een bijdrage aan het in stand houden van de kennis over en de belangstelling voor de persoon en het werk van Simon Vestdijk.
Recente winnaars zijn Vestdijkbiograaf Wim Hazeu, musicus Emanuel Overbeeke, auteur Maarten ’t Hart en museum Het Hannemahuis in Harlingen.
De prijs bestaat uit een beeldje van Ina Damman op de schaats, gemaakt door Mieke Vestdijk.
De prijs zal worden uitgereikt tijdens het tweede literair festival ‘Vestdijk in Harlingen’ op zaterdag 25 juni 2022. Dan zal ook de 22ste Anton Wachterprijs voor het beste literaire debuut worden uitgereikt. De winnaar hiervan is nog niet bekend.

De pers over de cd ‘Fabels met kleurkrijt’ (2018):
Festivalinfo.nl: Het valt wederom te prijzen dat Seunnenga erin slaagt om poëzie van een muzikaal jasje te voorziendat bij de teksten past.
Lust for life: Samen met Dick Vestdijk, de zingende en gitaarspelende zoon van Simon Vestdijk en enkele bevriende muzikanten transformeert Seunnenga deze onderschatte poëzie tot liedjes op het snijvlak van folk en kleinkunst die lekker wegluisteren.
Leeuwarder Courant: Hoewel Seunnenga in tempo nauwelijks varieert, weet hij die valkuil behendig te omzeilen met mooie, sobere arrangementen. Zo komen de lichtelijk bizarre minivertellingen met spinnen, lammeren en lieveheersbeestjes in de hoofdrol, sterk tot leven.
Friesch Dagblad: Het gitaarwerk van Seunnenga is smaakvol, zijn vertellende stem ontwapenend. Je hoort een viool, een ratel, toetsen licht en verstild als sneeuwvlokjes. De nieuwe versie van X is vanwege de sterke climax een fabuleuze uitschieter.
Folkforum: Hoewel de gedichten als algemeen thema de natuur kennen, hebben de verschillende liederen een afwisselend karakter gekregen. Dit is de verdienste van Seunnenga die de gedichten een fraaie, bijna kleinkunst-achtige, muzikale begeleiding heeft meegegeven.

De pers over de cd ‘Voor het land’ (2017):
Leeuwarder Courant: Seunnenga en Vestdijk hebben werkelijk fraaie melodieën tevoorschijn getrokken uit de woordschilderingen van hun grote voorgangers. Die zijn omgevormd tot intieme luisterliedjes met sobere, discrete begeleiding – elegante gitaren, met hier en daar een altviool en wat subtiele productionele ingrepen.
Friesch Dagblad: Per draaibeurt groeit dit op het eerste gehoor wat verlegen album. Naast het werk van Fries de Vries valt er nog veel meer te ontdekken op dit in Metslawier (Sing-Sing studio’s) vastgelegde muzikale ‘poëziecollage’.
Lust for Life: Vestdijk Junior en Seunnenga hebben beiden hun eigen benadering van het op muziek zetten van vaderlandse poëzie en dat zorgt ervoor dat dit album geen moment saai wordt.
Folkmagazine (België): De toon van de muzikale gedichten op ‘Voor het land’ is sterk uiteenlopend: absurditeit, cynisme, weemoed, berusting in het noodlot, blinde verliefdheid, vergankelijkheid van de roem, drukte van de grootstad, melancholie in de herfst, twijfel over de toekomst van de planeet, tomeloos genot…  De zang is behoorlijk en de begeleiding sober, doch kundig. Voor liefhebbers van hoogstaande poëtische liederen.
PodiumInfo: Doordat Seunnenga en Vestdijk zorgvuldig en subtiel omgaan met de gekozen gedichten, voegt de muziek echt iets toe aan toch al schitterende teksten als ‘Ozon’ en ‘Epitaaf’. Voor Het Land geeft de liefhebber van poëzie een frisse blik op de teksten. Voor de leek is het een prima kennismaking met het moois wat het Nederlandse dichtersgilde ons heeft te bieden.

De pers over de cd ‘Feestwaarts!’ van  Deun van Seun (2016):
Lust for Life: Opnieuw bewerkte traditionele oud-Hollandse liedjes en zelfgeschreven hilarische deunen wisselen elkaar in moordend tempo af.  Een prachtalbum vol verantwoord feestjolijt.
Festivalinfo.nl: Wie had kunnen denken dat Joran van der Sloot anno 2016 het onderwerp van een geheide carnavalskraker zou zijn? Ook het gortdroge ‘Een Liedje Over Korfbal’ doet het goed, zelfs als je het album vervolgens in nuchtere staat nog eens draait.
Al te serieus moet je Feestwaarts! natuurlijk niet nemen, maar als je niet kunt wachten tot het carnaval is, of je om welke reden dan ook oud-Hollands wilt feesten, is het album een absolute aanrader.

De pers over zijn cd ‘Melodie: Gedichten van Couperus’ (2013):
De Telegraaf: Louis Couperus is het bekendst door zijn romans zoals Eline Vere. Dat hij ook dichtte (hij debuteerde met Een lent van vaerzen in 1883), is minder bekend. Prachtig dat dan ook Jankobus Seunnenga (eerder bekend als punker in de band Kobus gaat naar Appelscha) in dit Couperusjaar een aantal gedichten op troubadourmelodieën heeft gezet. Ze dringt beter door, die wat vreemde absurdistische poëzie, met de bijna nuchtere intonatie van Seunnenga. In de vier sonnetten in Alba (geïnspireerd op werk van de met hem bevriende beeldhouwer Pier Pander) hoor je als het ware het beeld voor je. Inspirerende cd.
Musicfrom.nl: De kleinkunstenaar Seunnenga maakt het zichzelf over het algemeen niet al te makkelijk. Creatieve, maar ingewikkelde arrangementen met niet alledaagse melodieën, zijn kenmerkend in zijn stijl. Daarbij past wel een beetje een uitdaging om een tiental gedichten in oud-Nederlands op muziek te zetten. De poëzie van Couperus leent zich er niet direct voor, zou je zeggen bij een eerste leesbeurt. En dat zal ongetwijfeld alleskunner Jankobus Seunnenga extra gemotiveerd hebben om er een bijzonder project van te maken. En we moeten zeggen dat dit ook zeker gelukt is.
Jankobus weet op een fraaie manier een prachtig muzikaal kleurenpallet achter de woorden van Couperus te leggen. Met name de vier sonnetten ‘Alba I-IV’ zijn bijzonder geslaagd in opzet. Zonder het geheel over te produceren, weet Jankobus het knap aan te kleden en met zijn eigenzinnige zang krijgen de teksten de lading die de woorden van Couperus absoluut verdienen.
Revolver’s Lust for life: Het is geen eenvoudige klus om de door hem gehanteerde complexe aaneenschakeling van woorden van een toepasselijke melodie te voorzien. Maar Seunnenga slaagt er met vlag en wimpel in. Zijn melancholieke stemgeluid en ingetogen gitaarspel zijn daar zeker debet aan. Melodie is een mooie kennismaking met het minder bekende werk van Couperus door een talentvol muzikant uit de Friese hoofdstad.
Friesch Dagblad: Seunnenga bevrijdt beelden uit hun verschoten archieven en geeft nieuwe adem aan een klassieke stem.
Leeuwarder Courant: Zijn bewerkelijke melodielijnen passen mooi bij de gemaniëreerde taal van Couperus, zodat dit een prettig totaalpakket is geworden.
Dagblad van het Noorden: Na Uit angst voor de holheid en Jantje huilt, Jantje lacht al met al wederom een fijn project van de handzame troubadour Seunnenga.

De pers over zijn cd ‘Jantje huilt, Jantje lacht’ (2012):
Revolver’s Lust for Life: Seunnenga is een woordkunstenaar, daar laat dit album geen onduidelijkheid over bestaan. In liedjes als Verloren Vergezicht, Ik Schep Netjes en Malligheid Zonder Bodem steekt hij zelfs Drs. P naar de kroon. Seunnenga is ook in staat te ontroeren, zeker als hij zingt over de meisjes uit lang vervlogen dagen. Dan is zelfs ieder gitaarakkoord raak. Maar vervolgens weet de Leeuwarder met absurde en knotsgekke liedjes alles weer te relativeren. Huilen en lachen dus met deze plaat. Precies zoals de titel zegt.
Friesch Dagblad: Schizofrene verzameling van een taalvirtuoos. Seunnenga blijft onnavolgbaar stuiteren tussen ernst en luim.
MusicFrom.nl: ‘Jantje huilt, Jantje lacht’ is een al evenzo opvallende titel als dat het album zelf is. Jankobus Seunnenga heeft misschien wel een van de meest bijzondere platen van het jaar gemaakt. Vanaf het eerste liedje hang je aan zijn lippen om geen woord van zijn korte verhaaltjes te missen. ‘Jantje Huilt, Jantje Lacht’ is een cd vol anekdotes en leuke beschouwingen.

De pers over zijn cd ‘Uit angst voor de holheid’ (2009):
Trouw: Toonzetten van poëzie is weinigen gegeven. De Friese troubadour Jankobus Seunnenga flikt het hem op zijn eerste solo-cd. En dan te bedenken dat zijn muzikale loopbaan wortelt in drieste punkpop (Kobus gaat naar Appelscha) en vermetele folk (Pigmeat). Misschien ligt juist hier de basis van zijn vermogen om emoties direct in de kern te treffen. Gestript van wollig intellectualisme en stroperig sentiment, verklankt hij lyrisch lekker bekkende, Nederlandstalige poëzie van in Friesland geboren dichters: Slauerhoff, Piet Paaltjens, Vestdijk, Theun de Vries, Pieter Jelles Troelstra. Soms is de muziek stemmingsversterkend dan juist relativerend, versvoetvolgend in puntige frasen of in kleurrijk contrast met het woord. De minimale begeleiding is intiem geregistreerd met op de voorgrond de heldere dictie van een warme tenor. Tip: lees alvorens te luisteren de teksten in het cd-boekje hardop over een strak ritme. Wedden dat je vastloopt? AS
New Folk Sounds: Al vaak genoeg werden gedichten op muziek gezet, maar zelden kwam het eindresultaat zo vanzelfsprekend over als bij Jankobus Seunnenga.
Leeuwarder Courant: Een mooie plaat, voor liefhebbers van poëzie én muziek.
Platomania: Jankobus heeft hard en smaakvol werk geleverd en het resultaat mag gehoord worden.
Dagblad Van Het Noorden: Muzikaal roept het resultaat herinneringen op aan troubadours als Joop Visser, Boudewijn de Groot en Cornelis Vreeswijk, toen Nederlandstalige pop nog hetzelfde was als kleinkunst en er heel veel eigen woorden in een liedje gingen.
Woest en Ledig: Meest verrassend zijn Conflict van Martin Veltman en Verschil in aard van Gysbert Japicx & D.A. Tamminga. Zou er in Drenthe en Groningen ook zoiets mogelijk zijn?